۱۳۸۷ اسفند ۳۰, جمعه

آه از که سخن می گویم، ما بی چرا زندگانیم آنان به چرا مرگ خود آگاهانند

از مبارزه کردن متنفرم و از اینکه مجبور باشی برای هر چیزی مبارزه کنی ، برای تنهاییت ،
وقتی این شن روان سرازیر می شود همه چیز را مدفون میکند ، میکشد . حتی خاطراتت ،

هیچ نظری موجود نیست: