سرگذشت ما داستان کوتاهی بود بی پایان

... وهیچ

I dont blame you

just because you know my name
dosent mean you know from where i came

Don't walk away

شعبده بازان لبخند در شب کلاه درد
با جا پای ژرف تر از شادی در گذر گاه پرندگان
در برابر تندر می ایستند
خانه را روشن می کنند و









می میرند ...

سررسید دفتر روز است نه شب

زمانی که بچه بودم آرزو داشتم در خورشید زندگی کنم چون همیشه روز بود و دیگر ترس از تاریکی معنی نداشت ، هنوز هم از تاریکی می ترسم حالا کدام خورشید ، کدام سرزمین می تواند من را از این تاریکی درونم پنهان کند ؟

آه از که سخن می گویم، ما بی چرا زندگانیم آنان به چرا مرگ خود آگاهانند

از مبارزه کردن متنفرم و از اینکه مجبور باشی برای هر چیزی مبارزه کنی ، برای تنهاییت ،
وقتی این شن روان سرازیر می شود همه چیز را مدفون میکند ، میکشد . حتی خاطراتت ،

آه پیش از آنکه در اشک غرقه شوم چیزی بگو که هر چه باشد

نوار صورت جزامی نه برای اینکه نبینش .
ترس از آینه است ، آینه

دست بردار از این در وطن خویش غریب ، قاصد تجربه های همه تلخ

پروانه مسین
آینه وار بر پا نشسته بود در پهنه ی لجن
هر دو روی آن خط بود
خطی به سوی پوچ ، خطی به مرز هیچ

Ballad of Fallen Angels Part2

همیشه AnathemA بهتر از خودم حال خودمو گفته.حتی الان که خودم اناتما شدم....

I'm coming to an end,
I've realized what I could have been.
I can't sleep so I take a breath and hide behind my bravest mask,
I admit I've lost control

Lost control...

اولین و آخرین

مبهوت خیره می شوم انگار از اعماق اقیانوس سکون با فشار صدایی بالا بیایی بدون اینکه فرصت عادت کردن به این نور به این هوا را داشته باشی وقتی یک تاریخ ساده به یادت می آور که زمان حتی برای تو هم درجا نمی زند ، تو هم راه آن همه را می روی که روزی تکفیرشان میکردی و تمام می شوی .
دیگر کلمات هم معنی خودشان را نمی دهند ساعت ها با پوزخندی جای روز ها را میگیرند و روزها از سر نادیده گرفته شدن جای سال ها را خسته تر از آنم که بفهمانمشان سر جایخود نیستند ، مگر من جای خودم هستم ؟
اگر جای رضا قاسمی سایه اش دارد زندگی می کند من مدت هاست کسی را می بینم که غریبه است به جای من و من فقط به اندازه ی یک دانای کل می توانم وجود داشته باشم میبینم و به خواب می روم همین .

خورشید جاودانه می درخشد در مدار خویش
مانیم که یا جای پای خود می نهیم و غروب می کنیم
هر پسین

Ballad of Fallen Angels

Angels that are forced away from heaven have to become demons

امروز در این شهر چومن یاری نیست آورده به بازار خریداری نسیت

کاش زمینی سفت پیدا میکردم برای مدت کوتاه به ثانیه ای که فقط پاهایم حتی شده برای لحظه ای آن احساس امنیتی که سال هاست گم کرده اند باز یابند
از آن طرف سیم ها فرهاد فریاد سر میکشد ومن حسرت وار به روحی فکر میکنم گه حتی زبان فریاد کشیدن را هم ندارد
هر چند ز کار خور خبر دار نیم
بیهوده تماشا گر گلزار نیم
بر حاشیه کتاب چون نقطه شک
بیکار نیم اگر چه در کار نیم

ما نيز روزگاري،لحظه اي سالي،قرني هزاره اي،از اين پيشترك هم در اينجا ايستاده بوديم بر اين سياره بر اين خاك

تو حق داري برنارد كه خود ويرانگرم بناميم. اما من حق ندارم به كسي بگويم كه اگر دائم با خود ميجنگم. كه اگر همواره بر خلاف مصلحت خويش عمل ميكنم، از آن روست كه من خودم نيستم. كه اين لگد ها كه دائم به بخت خويش ميزنم لگد هايي است كه دارم به سايه ام ميزنم. سايه اي كه مرا بيرون گرده و سالهاست غاضبانه به جاي من نشسته است - رضا قاسمي
كه من خودذم نسيتم
نيستم

...

Oh, can't anybody see,
We've got a war to fight,
Never found our way,
Regardless of what they say.

How can it feel, this wrong,
From this moment,
How can it feel, this wrong.

Storm,
In the morning light,
I feel,
No more can I say,
Frozen to myself.

I got nobody on my side,
And surely that ain't right,
Surely that ain't right.

-------------------------------------
p.s: هدفونم جزو بند اخر شعر نمی باشد.

...

زمانی من هم میتوانستم گریه کنم . باور کنید .
حتی هنوز هم گاهی رد اشکهایی که خشک شده اند را دنبال میکنم گاهی.
پ.ن: دلم می خواهد اینقدر سر کسی فریاد بکشم که به گریه بیفتد و بعد کنارش بنشینم و گریه کنم

I’m not there

I wish I was there to help her

But I’m not there I’m gone

مي شود پاهايم را بدهيد مي خواهم فقط كمي قدم بزنم جاي دوري نمي روم.

همين نزديكي ها

تابوت هاي جديد را خوب نمي سازند . نمي شود .