۱۳۹۱ بهمن ۲۹, یکشنبه

 به خودم که آمدم دیدم لخت و عریان نشسته ام میان آدم ها ، تمام آنهایی که دوستشان دارم و تمام آنها که دوستشان ندارم . نزدیک ترین مردمان هم عریانی را تاب نمی آورند همین است که باید برای هر کس لباسی بپوشی طنز تنفر جاه طلبی یا خودخواهی تا در میانشان بی ترس انگشت نما شدن بنشینی .

هیچ نظری موجود نیست: