بعضی وقت ها خودم می ترسم از این حجم تنفری که نسبت به همه چیز پیدا میکنم
بدتر از همه اینکه پیکان این تنفر بیشتر به سمت خودم است
و باز هم خود سانسوری احمقانه به سراغم می آید می خندم و سعی میکنم این تنفر از من بیرون نریزد ، نمی ریزد .
همه از این حجم خوشحالی من تعجب میکنند و من از این حجم حماقتم .
حتی خود زنی هم حالم را بهتر نمیکند
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چرا کسی چراغ پشت سر من را خاموش نمیکند ...
۱۳۸۷ آذر ۱, جمعه
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر