می بینی من همان درختم هنوز ، بدون برگ بدون سایه حتی آن یادگاری ها هم پوست می اندازد و می رود هیچ چیز به تنه احمقانه این درخت فرو نمی رود .درخت باید سفت باشد وگرنه با همان میخ اول تنه پوکش وا می دهد .
رولت ایرانی دقیقا معنی زندگی حالای ماست .... برنده ندارد و بد تر از آن اینکه پایان ندارد حالا دیگر این شلیک به خود نیست که عذاب آور شده این تکرار است و تکرار و تکرار .... حداقل در این تکرار ما انتخاب کردیم سقوط کنیم یا شاید انتخاب شدیم نمیدانم "در یک قدمی پرتگاه گناه است و بر قله ی تقوا نشسته ام سقوط را عشق است" روزبه روزبهانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر